Data: 02.06.2008
Miejsce: Wrocław, klub WZ
Zespoły:
Napalm Death
Suffocation
Warbringer
Ass To Mouth


Koncert legendy grindcore-a musiał wzbudzić wielkie emocje. Oczekiwałem go tym bardziej, że wreszcie znów miałem okazje zawitać w progach klubu W-Z, który oprócz Wytwórni Filmów Fabularnych jest najlepszym miejscem na koncert we Wrocławiu.

Jeśli chodzi o organizacje to nie zawiodłem się. Sala duża, scena widoczna na wprost widowni. Tylko piwo ohydne i drogie, ale cóż… to, co zobaczyłem i usłyszałem wynagrodziło mi wszystko.

Gdy wszedłem do klubu zespoły Ass To Mouth i Warbringer zakończyły występy. Na scenie znajdowała się nowojorska formacja Suffocation. Jest to jeden z najlepszych amerykańskich zespołów grających brutal/death metal. Ich muza to mieszanka hardcore-a, grindcore-a i death metalu. Pokazali kunszt techniczny i energie, którą potrafili przekazać licznej publiczności. Wokalista szalał na scenie, robił miny i wygłupiał się. Pod sceną młyn. Tłum skandował refreny razem z zespołem oraz w przerwach nazwę zespołu. Sami muzycy byli zadowoleni z koncertu do tego stopnia, że w pewnym momencie wokalista powiedział: Fuck you Warsaw! I love this place!

Po krótkiej przerwie technicznej na scenie pojawili się muzycy Napalm Death. Wszyscy stanęli oko w oko z twórcami grincore-a i legendą muzyki. Rozpoczęli ostro, o ile w przypadku ND można użyć słowa ostro. Od pierwszej sekundy rozpoczęła się miazga. Wokalista Mark "Barney" Greenway wyglądał jak zwykły tatuś. Ładna fryzura, biały t-shirt i krótkie spodenki dokładnie takie, jakie noszą panowie dobrze po czterdziestce. Mitch Harris ze swoja gitarą dał wszystkim instrumentalistom lekcje gry. Shane Embury z długimi lokami i łysiną pośrodku głowy na scenie zachowywał się jak nastolatek, a schowany za plecami kolegów, skulony za perkusją Danny Herrera wygrywał mega szybkie tempa.
Mało gadania a dużo grania taka jest chyba dewiza ND. Okazała się bardzo skuteczna.
Widownia szalała. Takiego młynu jeszcze nigdy w W-Z nie widziałem. Mark Greenway miotał się na scenie niczym Ian Curtis z Joy Division. Załoga z Birmingham zostawiła na scenie wiele sił i litry potu. Wielki szacunek dla nich za to.

Koncertem tym udowodnili, że miano legendy tej grającej od 1981 r. formacji nie jest przypadkowe. To oni są królami ostrego grania i kolejny raz pokazali, że Wielka Brytania jest prawdziwą ojczyzną muzyki.
I co z tego, że groźni są już tylko na scenie. I co z tego, że po koncercie muszą wracać do domu, bo żona czeka z kolacją a dzieci płaczą. Swoją anty muzyką powalili ludzi na kolana. Czułem się jak po zbombardowaniu napalmem. Wbity w podłogę. Dopiero tego wieczoru zrozumiałem sens słów, które wypowiedział w filmie Czas Apokalipsy Robert Duvall grający płk. Kilgore’a, po ataku lotnictwa amerykańskiego napalmem na wietnamską wioskę: „…czujesz ten zapach? Tak pachnie zwycięstwo…”. Tego dnia Napalm Death zwyciężył. Nikt im dzisiaj na całej grindcorowej scenie nie dorówna. Kto nie był na ich koncercie niech żałuje.

Adam Palacz.