Sto tysięcy lat temu, na terenach dzisiejszej Suwalszczyzny miało miejsce niezwykłe wydarzenie, które dało podwaliny zjawiska zwanego dziś ?pikusiomanią?. Choć pikusiomania objawiła się z pełną mocą dopiero na początku XXI wieku, jej przyczyn szukajmy właśnie tam ? Suwalszczyzna, 98 tyś. lat przed Chrystusem, kraina krystalicznie czystych i bajecznie kolorowych jezior. Ale od początku... Jest styczeń. Świt. Jezioro zwane dziś Pomorze skute trzymetrowym lodem. Nad taflą unoszą się mgły. W pewnym momencie z oddali zaczyna wyłaniać się sylwetka czworonożnego zwierzęcia. Zwierzę jest wielkie, bez przesady dwa metry wysokości i cztery długości. To suka. Szuka miejsca aby urodzić szczenię. Spomiędzy drzew słychać wycie wilków. Rozwiązanie następuje na samym środku jeziora. Biednemu zwierzęciu nie udaje się dotrzeć do brzegu, zaszyć w gęstwinie puszczy, tym bardziej dotrzeć do oddalonych o kilka kilometrów siedzib ludzkich. Rodzi się Pikuś ? istota, która za sto tysięcy lat, uratuje od śmierci z ogłupienia członków zespołu turgor. W XXI wieku śmierć z ogłupienia będzie największą plagą w historii ludzkości. Mały niebieskooki piesek, którego wyznawcy nauk, założą zespół turgor, to przyszły Buk. Matka wycieńczona porodem umiera. Zbiegają się wilki i rozszarpują jej ciepłe jeszcze ciało. Szczenię pełznie powoli w kierunku lasu. Jego niebieskie oczy błyszczą od łez, jego małe ciało trzęsie się w spazmach szlochu za matką. Nieprzytomny z obłąkania dociera wieczorem do chaty rybaka Jurgena. Kładzie się w stajni na sianie i zasypia. Całą noc liżą jego futro koty. One już wiedzą że Pikuś jest Bukiem. Wiedzą, że matka nie zdążyła zlizać błon płodowych z ciała małego pieska. Z wielkiej miłości do niego, robią to za nią. Zaczyna się nowa era. Nad ranem, czternastoletni syn rybaka, Gregon, znajduje szczenię śpiące w stajence. Jedno spojrzenie i chłopiec kocha psa a pies chłopca. Gregon biegnie do wsi Posejdon aby pochwalić się znaleziskiem przed przyjaciółmi. Pierwszy dowiaduje się Romur, później także Dagir i Aram. Sto tysięcy lat później, przyjeżdżają do suwalskiej wsi Posejnele (dawniej Posejdon) czterej przyjaciele z Wrocławia. Spędzają czas na wędrówkach po lesie, kąpielach w jeziorze, grillowaniu kiełbasy, dyskusjach o życiu i piciu piwa. Pewnego wieczora, leżą na drewnianym pomoście, trzymają się za ręce i patrzą w niebo. Doznają objawienia. Pośród gwiazd dostrzegają monstrualnych rozmiarów twarz Pikusia. Buk każe im założyć zespół o nazwie turgor i grać w stylistyce zwanej ?muzyką?. Przykazuje im także głosić prawdę i opowiadać wszystkim napotkanym ludziom o czynach Gregona, Romura, Dagira, Arama i jego samego ? Psa Buka Pikusia. Wszystko po to, aby uratować ludzkość przed śmiercią z ogłupienia. W zamian, Buk obiecuje chłopcom szczęście i opiekę do końca życia. Przyjaciele budzą się następnego dnia i od rana rozpoczynają wypełnianie woli Pikusia, którego odtąd zwą swoim panem. Nie sposób w jednej chwili streścić historii przygód, cudów i niezwykłości jakie spotkały czwórkę przyjacół z Posejdonu i ich psa. Kolejne epizody z żywota czwórki poznacie drodzy słuchacze w kolejnych odsłonach przedstawienia zwanego turgor. Teraz tylko informacja niezbędna ? zespół tworzy we Wrocławiu, gra quazineobigbit czyli po polsku muzykę. To ten gatunek nadaje się najbardziej do krzewienia ideałów jakie przekazał w zamierzchłej przeszłości swoim uczniom Pikuś. Pięknych idei nie przekażą patenty wyuczone w szkołach muzyki rozrywkowej. Nie uczyni tego także żaden styl, którego będziemy się sztywno trzymać. Nie uratuje nas również przed zagładą na siłę robiona awangarda. Kantylenowa melodia, tryb dur-moll, europejskie metrum, elegancko podane emocje ? czy należy się tego bać? Ależ skąd moi drodzy! Wszystko już było. Nie poderwiecie już dziewczyn techniką serialną, wrzucaniem tłuczonych butelek do fortepianu albo stylizowaniem się na afroamerykańskie bandy. Niedawno rozmawiałem w jednej z Wrocławskich kawiarni z Janem Sebastianem Bachem. Powiedział mi, że kiedy był młody, także chciał robić coś szczerego i nie interesowały go nigdy ?pozamuzyczne dyrdymały w stylu awangarda i skandal czy granie pod kogoś?. Ośmielony tak prostymi a zarazem odkrywczymi słowami nie młodego przecież już muzyka, postanowiłem iść dalej wyznaczoną drogą i zamknąć rozum i duszę na szatańskie podszepty specjalistów od kalkowania Amerykanów i Anglików. Zaufajcie uczuciom i posłuchajcie muzyki przygotowanej przez Świadków Buka Pikusia ? przed wami zespół turgor! Pikusiomania trwa...
 |
Miasto działalności: Wroclaw
Miasto, skąd pochodzi większość członków: Wroclaw
Kontakt
Strona www: http://www.turgor.mp3.wp.pl/
Mail kontaktowy 1: gletowski@wp.pl
Mail kontaktowy 2:
Powiązane gatunki muzyczne:
Członkowie zespołu: Dawid - wokal
Grzesiek - bas
Benek - gitara
Marcin - pianino, klawisze
Byli członkowie zespołu:
Dyskografia:
Historia zespołu:
Osiągnięcia (festiwale, nagrody, support gwiazd itp):
© 2008.
